Conferencia de tecidos musculat e nervoso

57
HISTOLOGÍA I TECIDOS MUSCULAR E NERVOSO

Transcript of Conferencia de tecidos musculat e nervoso

HISTOLOGÍA ITECIDOS MUSCULAR E NERVOSO

OBJETIVOS

Tecido muscular. Origem embrionário. Características morfofuncionales gerais. Nomenclatura. Modelo de células contrátil Classificação e variedades. O músculo como órgão. Sarcómera. Placa motora. Contração muscular.

Tecido nervoso. Origem embrionário. Elementos constituintes. Características morfofuncionales gerais. O neurônio: partes, classificação. Neuroglias. Distribuição do tecido nervoso. Fibras nervosas. Sinapsis

TECIDO MUSCULAR

ORIGEN EMBRIONARIO

Esquelético CardíacoLiso

•Mesodermo paraxil

•Hoja esplácnica del mesodermo•Ectodermo

•Mesodermo esplácmico

ORIGEN MESODERMO

Células

Sustancia intercelular

Líquido tisular

Como tecido básico está formado por

CARACTERÍSTICAS GENEREALES DAS FIBRAS MUSCULARES

São células muito diferenciadas e especializadas.

Apresentam grande desenvolvimento da

excitabilidade, condutibilidade e contractilidad.

Têm forma alargada.

Em seu citoplasma ocorrem reações próprias do

metabolismo celular e as transformações de energia,

o que permite o deslocamento das proteínas

contráteis.

As células estão estreitamente relacionadas com a

tecido conjuntivo general.

NOMENCLATURA DO TECIDO MUSCULAR

SARCOLEMA MEBRANA PLASMÁTICA

SARCOPLASMA CITOPLASMA

SARCOSOMA MITOCONDRIA

FILAMENTOS MIOFILAMENTOS

RETÍCULO RETÍCULOSARCOPLASMÁTICO ENDOPLASMÁTICO LISO

CLASSIFICAÇÃO

Aspecto Distribución Función Inervación

•Liso •Visceral •Involuntario •Sistema NerviosoAutónomo

•Estriado •Esquelético • Cardiaco

•Voluntario•Involuntario

•Sistema NerviosoSomático•Sistema NerviosoAutónomo

MÚSCULO ESTRIADO ESQUELÉTICO

Têm aspecto cilíndrico, com extremos romos e longitude variável, são multinucleadas podendo encontrar-se nelas até 35 núcleos em um milímetro de longitude, os núcleos têm forma ovalada e geralmente se situam para a periferia.

O sarcoplasma apresenta estrias transversais devido à disposição regular característica dos miofilamentos de actina e miosina nas miofibrillas.

Las células estriadas esqueléticas

Neste tipo de fibra os sarcosomas são abundantes e se dispõem entre as miofibrillas.

O sarcolema da fibra muscular emite invaginaciones tubulares que penetram no sarcoplasma e rodeiam às miofibrillas. Estas se denominam túbulos T.

As cisternas do retícula sarcoplásmico se encontram estreitamente relacionadas com os túbulos T, formando uma estrutura típica denominada triada.

A proximidade do túbulo T com respeito às cisternas permite que este, responsável pela transmissão da onda de despolarización da membrana, libere para o sarcoplasma os íones de cálcio que se armazenam nas cisternas, para dar início à contração.

A disposição característica dos miofilamentos de actina e miosina nas miofibrillas dá lugar à unidade estrutural e funcional do músculo esquelético, denominada sarcómera.

Cada sarcómera está constituida por:

•Una banda A formada por miofilamentos finos o de actina y gruesos o de miosina, los que se interdigitan en sus extremos.

•Dos medias bandas I formadas por miofilamentos de actina.

•Una banda H constituida solamente por miofilamentos de miosina que se localiza en el centro de la banda A.

•La línea M, sitio de fijación de los miofilamentos de miosina.

•En el centro de cada banda I aparece una línea transversal oscura, la línea Z que se repite con cierta periodicidad.

•De manera que cada sarcómera se extiende entre dos líneas Z consecutivas.

SARCÓMERA

SARCÓMERA

Línea MBanda A

Línea Z

Banda H

½ Banda I

Línea Z

½ Banda I

FIBRARELAJADA

FIBRACONTRAÍDA

CONTRAÇÃO MUSCULAR

PLACA MOTORA

TRIADAoO sarcolema da fibra muscular emite invaginaciones

tubulares que penetram no sarcoplasma e rodeiam às

miofibrillas. Estas se denominam túbulos T cuja localização

devem precisar em seu estudo independente.

oAs cisternas do retículo sarcoplásmico se encontram

estreitamente relacionadas com os túbulos T, formando uma

estrutura típica denominada triada.

oA proximidade do túbulo T com respeito às cisternas permite

que este, responsável pela transmissão da onda de

despolarización da membrana, libere para o sarcoplasma os

íones de cálcio que se armazenam nas cisternas, para dar

início à contração

MECANISMO DE DESLIZAMENTO

•A tecido muscular contém tecido conjuntivo em quantidades

diferentes. A fibra colágena da tecido conjuntivo é muito mais

dura que as fibras musculares, portanto a dureza da carne

(músculo) de consumo depende da tecido conjuntiva que

contenha.

•O músculo estriado, em seu conjunto, está rodeado por tecido

conjuntivo denso que recebe o nome de epimisio. Também nele

encontramos a tecido conjuntiva separando o músculo em faz,

perimisio, e por último se apresenta tecido conjuntivo muito

fino estendido do perimisio e que rodeia a cada fibra,

constituindo o endomisio sendo este último lasso.

MÚSCULO COMO ÓRGÃO

Estrecha relación con el tecido conjuntivo

MÚSCULO LISO

Nos cortes histológicos tintos

com a Hematoxilina e Eosina, o

sarcoplasma da fibra se mostra

acidófilo e o núcleo tem forma

oval e se encontra na parte mais

larga da fibra ou ligeiramente

excêntrico.

Esta característica é a razão pela

qual em cortes transversais destas

fibras, como se observa na parte

inferior da imagem, não sempre é

possível observar o núcleo.

•Una característica importante de estas fibras es la existencia en el sarcolema de los cuerpos densos, constituidos por miofilamentos de actina. Estas estructuras son los equivalentes de la línea Z en el músculo estriado.

•Los cuerpos densos dispuestos de forma irregular juegan un papel importante en la contracción de la fibra ya que son el sitio de fijación de los miofilamentos.

•Debido a esta disposición, la fibra se contrae irregularmente, de forma lenta y duradera, lo que garantiza el mantenimiento del tono muscular en las vísceras.

MÚSCULO ESTRIADO CARDÍACO

São fibras musculares ramificadas, cada uma das quais possui um núcleo de grande tamanho e de posição central, embora em ocasiões são binucleadas; as fibras cardíacas também apresentam estriaciones transversais no sarcoplasma, embora não tão nítidas.

Entre as miofibrillas se localizam abundantes sarcosomas, dispostas em hilerases e há abundante glucógeno.

Nos lugares de união de duas células adjacentes se apresenta uma linha escura transversal chamada disco intercalar. Com a utilização do M/E se comprovou que os discos intercalar são especializações do sarcolema das fibras cardíacas que participam da união e na condução intrasarcoplasmática do impulso de excitação.

Os túbulos T do músculo cardíaco são semelhantes aos do músculo esquelético e diferem deles em que têm maior diâmetro, e estão a nível da linha Z e não a nível das uniões das bandas A e I.

DISCOS INTERCALAR

Células

Sustancia intercelular

Líquido tisular

Como tecido básico está formado por

TECIDO NERVOSO

ELEMENTOS CELULARES

Neurônios: unidade estrutural e funcional do SNNeuroglias: tipos de células com funções de sustento e nutrição

A tecido nervosa é o componente fundamental de uma série de órgãos, cujo conjunto se denomina sistema nervoso.

Anatomicamente o SN se divide em:

SNC: formado pelo encéfalo e a medula espinhal.SNP: representado pelos nervos craniais, os nervos raquianos, os gânglios nervosos e as terminações nervosas.

NEURONASFormada por:

Corpo ou soma: podem ser estreladas, fusiformes, piramidais, esféricas, piriformes, etc.

Prolongações:

- axón (transmissor do impulso nervoso), que é um só para cada neurônio

- dendritas (receptoras do impulso nervoso), geralmente múltiplos.

Componentes do neurônio:

O neurônio pelo general tem uma estrutura típica de célula produtora de proteínas. Isto se faz mais evidente nas grandes células multipolares.

Soma: •Núcleo central volumoso de cromatina lassa•Pericarion que rodeia ao núcleo e de onde partem as prolongações.•Neuroplasma, é a parte amorfa de citoplasma, no se observam; neurofibrillas, substância cromófila ou corpos do Nissl, mitocondrias, lisosomas, aparelho do Golgi muito desenvolvido e inclusões (lipofucsina de cor amarelada, que se incrementa com a idade e representam resíduos insolúveis da atividade lisosomal (corpos residuais), melanina, glucógeno, lipídios, grânulos que contém ferro)

Dendritas: Têm como função aumentar a superfície de recepção dos neurônios. Possuem uma zona de maiordiâmetro vizinha ao pericarión que à medida que se ramifica se vai emagrecendo. As dendritas apresentam em sua superfície pequenas estruturas denominados espinhos dendriticas que intervêm nos contatos sinápticos.Os espinhos são expansões fungiformes de 1 a 5 um de diâmetro.

Axones: É uma prolongação única. origina-se do pericarión através de uma elevação, o cone axónico.É larga, fina, lisa com uma longitude variável de 200 um a 1 M. De sua parte terminal saem numerosas ramificações colaterais que se originam em ângulo reto.

CLASSIFICAÇÃO MORFOLÓGICA

MonopolarInterneurona

Bipolar PseudomonopolarNeuronassensoriales

MultipolarMotoneuronas

O histólogo italiano Camilo Golgi, classificou os neurônios segundo a longitude do axón em:

a) de axón comprido, ou Golgi tipo I;b) de axón curto, ou Golgi tipo II.

•Os neurônios Golgi tipo I possuem axones largos que saem da região onde se encontra o soma celular e terminam longe de sua origem, em outra parte do sistema nervoso ou em outro tecido, tal como a pele ou os músculos.

•Os neurônios tipo II possuem axones curtos que se ramificam localmente na região onde se situa o soma neuronal.

CÉLULAS GLIALES O NEUROGLÍAS

1. Glias do SNCa) Astrocitos (macroglia). São as glías maiores e se apresentam em duas variedades, astrocitos protoplasmáticos e astrocitos fibrosos. b) Oligodendroglia. São de menor tamanho que os astrocitos e seu núcleo de menor tamanho e mas denso. Formadora da vagem de mielina. c) Microglia. Em realidade são os macrófagos presentes no sistema nervoso. d) Célula ependimaria. Formam membranas parecidas com epitélios simples que revestem as cavidades internas dos órgãos do SNC.

2. Glías do SNPa) Célula do Schwann. É a célula que envolve os axones no SNP. Formadora da vagem de mielina.b) Células capsulares ou anficitos. São as células que rodeiam aos neurônios no SNP, formando um envoltório ou cápsula que se contínua com a formada pelas células do Schwann

ORGANIZAÇÃO OU DISTRIBUIÇÃO DO TECIDO NERVOSO

SUBSTÂNCIA CINZA: os corpos neuronales no SNC se agrupam na casca cerebral, casca cerebelosa e nos núcleos cinzas. Estas zonas em estado afresco apresentam uma cor cinzenta dada a abundância de corpos neuronales e pouca presença de fibras nervosas mielínicas, além disso se encontram grande número de células de neuroglia e capilares sangüíneos. As glías que preponderam são os astrociros protoplasmáticos, e as microglias.

SUBSTÂNCIA BRANCA: denomina às zonas do SNC onde preponderam as fibras nervosas mielínicas (axones revestidos de mielina) e pelo alto conteúdo em lipídios da mielina esta zonas apresentam cor branca. As glías que preponderam são os astrocitos fibrosos, as microglias e os oligodendrocitos.

FIBRAS NERVIOSAS

Están constituidas por un axón y por sus vainas envolventes.Los grupos de fibra nerviosas forman haces o tractos del SNC y los nervios del SNP. Todos los axones están envueltos por pliegues únicos o múltiples formado por una célula envolvente.

En las fibras nerviosas periféricas esta célula se denomina célula de Schwann; en el SNC son los oligodendrocitos.

La mielina es un complejo lipoproteico que incluye colesterol, fosfolípidos y glicolípidos.

La conducción del impulso nervioso es progresivamente más rápida en axones de mayor diámetro y con vaina de mielina más gruesa.

La vaina formada por las células de Schwann se denomina neurilema.

SINAPSIS

A sinapsis se define como o contato dos extremos finais (botões terminais) dos axones neuronales com uma porção de membrana de outra célula. Podem existir três tipos de contato:

1. Sinapsis neuroneuronal, quando o contato se estabelece entre dois neurônios.2. Sinapsis neuromuscular, quando o contato se estabelece entre o botão sináptico e a superfície de uma célula muscular.3. Sinapsis neuroepitelial, quando o contato se estabelece entre o neurônio e uma célula epitelial.

As sinapsis neuroneuronales se classificam de acordo com a zona celular com a que o botão sináptico estabelece o contato:

1. Sinapsis axosomática, quando o bulbo axónico estabelece sinapsis com o corpo de outro neurônio.2. Sinapsis axodendrítica, quando o botão terminal estabelece contato com as dendritas de outro neurônio. Geralmente com os espinhos dendríticas.3. Sinapsis axoaxónicas, quando o botão terminal axónico contata com outro axón.

Uma sinapsis típica consta de um elemento presináptico e outro postsináptico em estreita associação mediante regiões especializadas de suas membranas plasmáticas, separados ambos somente por uma estreita fenda extracelular de 20-30 NM, a fenda sináptica.